ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی –عضلانی به روش qec در کارگران سالن غذاخوری دانشگاه علوم پزشکی تهران

چکیده زمینه: اختلالات اسکلتی –عضلانی یکی از عوامل شایع آسیب های شغلی و ناتوانی در کشورهای صنعتی و کشورهای درحال توسعه است. این موضوع باعث شده که امروزه در دنیا تحقیقات زیادی در زمینه این اختلالات و شیوه های ارزیابی خطر ابتلا به آنها انجام شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی ومطالعه اختلالات اسکلتی –عضلانی و عوامل موثر بر آن در کارگران سالن غذاخوری دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است. نتایج بدست آمده می تواند در ارایه راه های پیشگیری از آسیب های یادشده مورد استفاده قرار گیرد و به تامین سلامت نیروی کار کمک کند. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی –تحلیلی تمام بخش های سالن غذاخوری دانشگاه به عنوان نمونه انتخاب شده و در مجموع 21 نفر در این مطالعه شرکت کردند. میزان شیوع اختلالات اسکلتی– عضلانی با استفاده از body ness مورد مطالعه قرارگرفت. به منظور ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی –عضلانی از روشqec استفاده شد. برای این منظور در هر ایستگاه کاری ازکلیه کارگران عکس گرفته شد. یافته های پژوهش: 41/72 درصد افراد مورد مطالعه اظهار کردند که در طی 12 ماه گذشته حداقل در یک ناحیه از بدن دچار اختلالات اسکلتی – عضلانی بوده اند. بیشترین اختلالات در ناحیه کمر 2/48 درصد، گردن 4/34 درصد و پشت 26 درصد گزارش شده است. نتایج مشخص ساختند که qec روشی است که می تواند برای تعیین ریسک خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی –عضلانی به خوبی مورد استفاده قرار گرفته و نتایج قابل اعتمادی را به دست دهد. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که میزان شیوع اختلالات اسکلتی –عضلانی ناشی از کار در بین کارگران سالن غذاخوری دانشگاه علوم پزشکی تهران بالاست. بر اساس نتایج بدست آمده عمده ترین مشکل ارگونومیک در واحدهای مورد مطالعه، پوسچر نامناسب، بلندکردن و حمل دستی بار، خمش و پیچش کمر می باشد. بر این مبنا انجام اقدامات اصلاحی جهت بهبود شرایط کار ضروری است.